جمع سازی سازگار بنگاه های تولیدکننده ی گندم در استانهای کشور با استفاده از فرضیه ی مقیاس گذاری میانگین

نظریه رفتار تولید کننده، رفتار یک فرد یا بنگاه تولیدی را مورد مطالعه قرار می دهد اما ممکن است محققین در مطالعات تجربی ملزم به استفاده از داده های جمع سازی شده باشند. علاوه بر این در اغلب موارد داده های تفکیکی در دسترس نیست و یا جمع آوری آنها پرهزینه است. همچنین داده های جمعی برآوردهای اقتصادسنجی را آسانتر می نمایند. علیرغم مزیت های داده های جمعی، در صورتیکه شرایط لازم برای جمع سازی داده ها فراهم نباشند، استفاده از این داده ها منجر به برآورد پارامترهای نادرست می گردند. چنین پارامترهایی تصویر غیر واقعی از رفتار تولید کننده ارائه می نمایند و در نهایت منجر به سیاستگذاریهای نامطمئن می گردند. در مطالعه حاضر شرایط جمع سازی سازگار بنگاه های تولیدکننده ی گندم در استانهای کشور با استفاده از اطلاعات مربوط به دوره ی 90-1380مورد بررسی قرار گرفته است تا به این سوال پاسخ داده شود که آیا تولید گندم در استان های مختلف کشور را می توان با هم تجمیع نمود و سیاست یکسانی را برای همه ی استان ها تدوین و اعمال کرد؟ نتایج این بررسی نشان داد تنها استان زنجان از مجموع استان های کشور به خوبی شرایط قابلیت جمع سازی را تامین می نماید، در حالیکه این استان به همراه استان های آذربایجان غربی، فارس، ایلام، کرمان، چهار محال و بختیاری، مرکزی، تهران، لرستان و خراسان در بین کل استان های کشور بیشترین سهم را در میزان تولید سالانه گندم، به خود اختصاص داده اند. به عبارت دیگر، نتایج این مطالعه تجمیع تمامی استان های تولید کننده ی گندم را تایید نمی کند. بنابراین، انجام این جمع سازی و استفاده از آن در برآوردهای توابع تولید و هزینه منجر به برداشت های سیاستی نادرست خواهد شد.

کلیدواژه ها:

جمع سازی استانها ، فرضیه ی مقیاس گذاری میانگین ، تولید گندم ، ایران