مدیریت ابعاد کلان نیروهای اجتماعی (احزاب وسمن ها)و آمایش سرزمین

امروزه توسعه ی همه جانبه ی کشورهادر درجه ی نخست، مرهون مدیریت و مشارکت تک تک آحاد مردم و شکل گیری گروههایاجتماعی فعال در عرصه های گوناگون جوامع است.در ایرانبر اساس الگوهای تعریف شده نظام مردم سالاری دینی و اسنادبالادستی)قانون اساسی،سند چشم انداز 1515 ،اصل 55 و...(قرار بر این بوده است تا احزاب و سمن ها بنیان و شاکله های گفتمانی نظامرا رقم زده و بسترهای لازم جهت توسعه ی همه جانبه را فراهم سازند.در این جستار سعی بر آن است تا نقش کلیدی احزاب بعنوانکانون های تفکر سیاسی و سازمانهای مردم نهاد بعنوان هسته های غیرسیاسی جامعه تببین شوند .همچنین تلاش گردیده تا با مروریتطبیقی و محدود بر مدیریت موفق این تشکلها در کشورهای هند،ترکیه وبرزیل بعنوان شاهد تاثیر و تاثرات فضای چند صدایی بر - -رشد و توانمند سازی نیروی انسانی و گروههای اجتماعی بعنوان کلید طلایی توسعه و آمایش سرزمین ،ارائه گردد.رویکرد این پژوهشکیفی و مبتنی بر بررسی سوابق فعالیتهای حزبی و عملکرد سمن ها بر اساس اسناد کتابخانه ای خواهد بود. نتایج حاصله موید این قضیههست که تا مدیریت کلان جامعه بسترهای لازم جهت مشارکت مردمی و مشروعیت،رضایت و اعتماد مردمی شاخص های نرم را در - -همه ی زمینه ها فراهم نکند،امکان توسعه نیروهای اجتماعی و متعاقب آن آمایش سرزمین ،میسر نخواهد بود

کلیدواژه ها:

احزاب ، سازمانهای مردم نهاد ، آمایش ، توسعه انسانی