ارائه مدل عوامل موثربراهمال کاری کارکنان پتروشیمی تبریز

هدف کلی تحقیقی حاضر ارائه مدلی برای تبیین عوامل موثر بر اهمال کاری کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز می باشد. برای این منظور اهمال کاری بر اساس نظریه تاکمن تعریف و عوامل موثر بر اهمال کاری کارکنان با مطالعه کتب، مقالات و تحقیقات پیشین، در 75 عامل به صورت اولیه شناسایی گردید. جامعه آماری تحقیق حاضر کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز می باشد که تعداد آنها 900 نفر است. حجم نمونه آماری بر اساس رابطه کوکران 270 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه؛ یکی پرسشنامه اهمال کاری و پرسشنامه عوامل موثر بر اهمال کاری با استفاده از روش تحلیل عاملی است که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن در اختیار نمونه آماری - قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات جمع اوری شده از روش های اماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. بدین ترتیب که برای طبقه بندی، تلخیص و تفسیر داده های آماری از روش آماری توصیفی و در سطح استنباطی برای سنجش میزان اهمال کاری کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز از آزمون t تک گروهی و شناسایی عوامل موثر بر بی نزاکتی به منظور ارائه مدل از تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی و جهت اولویت بندی عوامل موثر بر اهمال کاری از آزمون فریدمن با نرم افزار SPSS و LiSrel استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که میزان اهمال کاری کارکنان در شرکت سهامی پتروشیمی تبریز بالاتر از حد متوسط می باشد. همچنین با توجه به نتایج حاصل از پایایی مقیاس و تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی از 69 عامل اولیه شناسایی شده موثر اهمال کاری کارکنان در شرکت سهامی پتروشیمی تبریز، 15 عامل شناسایی و در پنج دسته؛ عوامل بی عدالتی، عوامل شغلی، عوامل محیطی کار، عوامل ساختاری و عوامل نگرشی دسته بندی گردید. با توجه به نتایج حاصل از آزمون فریدم در بین عوامل پنجگانه موثر بر اهمال کاری کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز عوامل بی عدالتی بیشترین و عوامل شغلی کمترین تاثیر ر اهمال کاری کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز دارد. هر نهایت بر اساس نتایج حاصله مدل مناسب عوامل موثر بر اهمال کاری کارکنان شرکت سهامی پتروشیمی تبریز با 15 عامل در 5 دسته ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، عوامل بی عدالتی ، عوامل شغلی ، عوامل محیطی کار ، عوامل ساختاری ، عوامل نگرشی