مدل مناسب اجرای خط مشی های صنعتی در ایران با تاکید بر تفویض اختیار معکوس

پژوهش حاضر در راستای تبیین خطمشیگذاری مدیران ارشد در استفاده مطلوب از ظرفیتهای صنایع کوچک کشور به انجام رسیده است. درابتدا با توجه به مطالعات نظری پیشین پیرامون تدوین، اجرا و ارزیابی خطمشیهای عمومی و تئوریهای موجود دراین قلمرو و همچنین با بررسی تطبیقی چند کشور تازه صنعتی شده در خطمشیگذاری، مولفههای توسعه صنعتی مشخص با بررسی تطبیقی چند کشور تازه صنعتیشده در خطمشیگذاری، مولفههای توسعه صنعتی مشخص و در دو بخش عواملی اصلی و فرعی، با شاخصهای هر یک به تفکیک تحلیل صورت گرفته است. سپس بررسی موانع ساختاری، رفتاری، حقوقی، تخصصی مجریان و همچنین ابزار اجرای خطمشیها با روش تحقیق توصیفی- پیمایشی درفرایند مقایسات زوجی مهمترین عامل از نظر کارآفرینان صنعتی، اساتید دانشگاهی و خبرگان با تکنیک تحلیل شبکهایANP انجام گرفته است.برای بررسی میزان تأثیرگذاری عوامل فوق در روند تکمیل ظرفیت صنایع کوچک کشور با استفاده از نرمافزارSuper Decisionتجزیه و تحلیل دادهها، با رسم ماتریس بزرگ، ماتریس بزرگ موزون و ماتریس بزرگ محدود شده انجام گرفته تا نرخ سازگاری بین عوامل مزبور استخراج گردد و اولویتبندی عوامل موثر بر تنگناهای خطمشیگذاری در این حوزه امکانپذیر و مدلسازی شود. نتایج تحقیق نشان داد که نگرش منفی مجریان سیاستها و خطمشیها و فقدان نظام انگیزشی کارآمد و ناکارآمد تفویض اختیارهای انجام شده مهمترین عوامل تأثیرگذاردر مدل هستند. بنابر این یافته، پیشنهادات پژوهشگر در دو بعد استراتژیکی و تاکتیکی به ویژه تکیه برتفویض اختیار معکوس ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

خطمشی عمومی ، مجریان خطمشیها ، بازیگران خطمشیگذاری ، نظارت و ارزیابی خطمشی