بررسی رابطه بین تغییرات در توانایی پیش بینی سود و ارائه مجدد سود شرکت ها

تجدید ارائه صورت های مالی عاملی ست که می تواند بر قابلیت اتکای اطلاعات مالی اثرگذار باشد. با تمرکز بر توانایی پیش بینی سود( با استفاده از معیار پایداری) این مطالعه با مقایسه پایداری سود تجدید ارائه شده و سود اولیه گزارش شده به آزمون اینکه چگونه ارائه مجدد بر کیفیت سود اثر می گذارد می پردازد. هدف اصلی پژوهش حاضر پاسخ به این سوال است که آیا با ارائه مجدد سود شرکت ها پایداری سود بهبود می یابد؟ در این پژوهش از اطلاعات مالی 85 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1381 تا 1390 و نیز مدل های مقطعی پایداری سود برای تجزیه و تحلیل اینکه چگونه پایداری سود در طی ارائه مجدد سود تغییر می کند، استفاده شده است. یافته ها گویای این است که سود ارائه مجدد شده نسبت به سود اولیه گزارش شده پایدارتر است. اثر سابقه ارائه مجدد و اهمیت ارائه مجدد بر پایداری سود نیز سنجیده شد که بر پایداری گزارشگری سود اثرگذار نبودند. نتایج همچنین نشان می دهد که پایداری آتی سود پس از ارائه مجدد ناشی از عوامل عملیاتی و غیر عملیاتی(مالیات)، افزایش می یابد. بر طبق نتایج این پژوهش استنباط می شود که سرمایه گذاران و تحلیل گران مالی بهتر است برای پیش بینی عملکرد مالی آتی شرکت ها از اطلاعات مالی ارائه مجدد شده استفاده کنند

کلیدواژه ها:

گزارشگری مالی ، پایداری سود ، ارائه مجدد