اثر زمان بر هزینه یابی بر مبنای فعالیت

فعالیت ها، مجموعه اقدامات و مصرف کننده منابع بوده و منابع نیز از عوامل کسب و کار و فعالیت های اقتصادی هستنداهمیت و اثرگذاری فعالیتها در کسب و کار موجب گردید که نظام های اطلاعاتی مبتنی بر آن نظیر حسابداری بر مبانیفعالیت شکل گیرد و در چارچوب این نظام ها، روشهایی مبتنی بر فعالیت نظیر هزینه یابی برمبنای فعالیت، مدیریت، برمبنایفعالیت و بودجه بندی برمبنای فعالیت که جملگی از ابزارهای مدیریت هزینه می باشند توسعه یابد. بنابه مشکلاتی که سیستممتداول هزینه یابی برمبنای فعالیت (ABC) با آنها مواجه بود، آقایان کاپلان و اندرسون نسل دوم آن را عنوان تحت عنوان سیستم هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا معرفی کردند. روش هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا به طور عمده مبتنی بر استفاده از محرک زمان بوده و روش اجرایی آن بسیار متفاوت از مراحل اجرایی روش متداول هزینه یابی بر مبنایفعالیت است. این سیستم برخلاف روش متداول هزینه یابی بر مبنای فعالیت، در مرحله اول فعالیتها را شناسایینمی کند و هزینه های مربوطه را به فعالیتها تخصیص نمی دهد بلکه در این روش ، مدیران یا تیم مدیریت ابتدا بطورمستقیم منابع مورد نیاز را برای هر موضوع هزینه (کالاها، خدمات و...) پیش بینی می کنند سپس منابع هزینه ها را براساسمعادله زمانی تعیین و به طورمستقیم و خودکار به فعالیتها تخصیص می دهد. در نهایت نیز فعالیتها به محصولات یا خدماتتخصیص می یابند. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد اگر چه مشکلات و محدودیتهای در بکارگیری هزینه یابی برمبنایفعالیت ABC وجود دارد اما به نظر نمی رسد هزینه یابی برمبنای فعالیت زمانگرا (TD ABC) بتواند همه مشکلات آن را رفع کند بلکه مشکلات دیگری نیز از قبیل افراط در متکی بودن سیستم هزینه یابی بر زمان را ایجاد می کند با این حالحرکت هزینه یابی برمبنای فعالیت از یک سیستم مالی پیچیده و پرهزینه به ابزاری که داده های صحیح و عملی را برایمدیران به سرعت با تناوب و ارزان فراهم می سازد مناسب به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا (TDABC) ، هزینه یابی برمبنای فعالیت (ABC) ، هزینه های ظرفیت ، ظرفیت عملی ، محرک زمان