اقتصاد موسیقی، مصرف موسیقی

داده های کافی درباره نوع و میزان مصرف فرهنگی وجود ندارد ؛ تحلیل مصرف فرهنگی زمانی میتواند بر مبنای نظری مبسوط و دقیق استوار گردد که نه تنها ساعت استفاده از محصولات فرهنگی بلکه محتوای مصرف نیز بررسی شود نظریه های جامعه شناختی تبیینکننده سبک زندگی و مصرف فرهنگی و پیامدهای آن مانند نظریه پیر بوردیو, ریچارد پیترسون و آنتونی گیدنز ، بینش هایی درخصوص ساخت اجتماعی و محتوای مصرف فرهنگی ارائه می کنند.در این مقاله سعی بر آن شده است که با پرداختن به تاریخچه یکوتاهی از اقتصاد هنر و بررسی انواع سرمایه پیش زمینه ای برای شناخت و تحلیل مصرف موسیقی در بازار هنری ارایه شود ازینروی مقاله پیش روی به این نتیجه می رسد که موسیقی فرای کالای فرهنگی است و افراد آن را به عنوان بازتاب جایگاه هیجانی و هویت به حساب می آورند.موسیقی درباره ی زندگی نیست بلکه در فرایند ساختار زندگی ساخته شده از واکنش ها گرفته شده و به خود و ذهنیت فرد باز می گیردد.مصرف موسیقی هنگامی معنی می یابد که دنیای آنها از منظر زیبائی شکل خود را از دست داده وبرای بازسازی آن از موسیقی استفاده می کنند.در موارد دیگر برای هیجان و عده ای نیز به عنوان یک عامل زیباشناختی آن را مصرف می کنند.موسیقی یک قسمت خوشایند یا رنجش آور از بستر و موقعیت نیست که بی اراده به آن توجه کنند.زمانی که موسیقی بازتاب قسمتی از فرد,دیگراد؛واکنش و جایگاه اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

اقتصادهنر ، اقتصاد موسیقی ، موسیقی ، مصرف موسیقی ، سرمایه هنری