مبانی و اصول تربیتی دراندیشه های امام حسین(ع)

موضوع تربیت، در فرهنگ و معارف اسلامی ، از منزلت و جایگاهی بس رفیع برخوردار است . وانسان به عنوان عالیترین مخلوق خداوند و، والاترین نشانه قدرت او مستعد اتصاف به همه صفات و کمالات است و هدف خلقت او رسیدن به مقام خلیفه الهی است. و این جز با تعلیم و تربیت صحیح امکان پذیر نیست . اما پیچیدگی وجود آدمی و سطحی نگریهای منبعث از اندیشه های غیرالهی، تربیت انسان را به بیراهه کشانده است، از این رو نویسندگان مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی مبانی تربیت دینی در سیره امام حسین ع پرداخته و به این - نتایج دست یافته اند که نهضت عاشورا به عنوان یکی از برجسته ترین جلوه های سیره عملی امام حسین ع الگوی ارزشمندی در زمینه تربیت دینی است . هدایت و رشد انسانها در راستای تحقق حیات طیبه اهداف تربیتی دینی در واقعه عاشوراست که تحقق آنها زمینه ساز دستیابی به هدف غایی تربیت دینی یعنی قرب الهی خواهد بود. اصولی مانند پرهیز گاری وتقوا ، امر به معروف ونهی از منکر ، آزادگی و دنیا گریزی ، کرامت وعزت انسانی وعدالت خواهی وظلم ستیزی ، همچنین توکل، تسلیم و رضا در مفهوم پویا و سازنده آن و عبادت آگاهانه و عزت نفس که صلابت و اقتدار در برابر دشمنان را به همراه دارد از جمله آثار تربیت دینی تجلی یافته در سیره امام ع است که مبین نقش تربیت دینی در سازندگی درونی انسانهاست. از سوی دیگر اصول ذکر شده براساس مبانی فلسفی تربیت دینی که منبعث از جهان بینی توحیدی ، و ویژگیهای انسان از منظر دین اسلام است بنا شده است

کلیدواژه ها:

جهان بینی اسلامی ، انسان شناسی اسلامی ، تعلیم و تربیت ، اصول تربیتی امام حسین(ع)