بازشناسی فضاهای گمشده و امکان سنجی توسعه مردم وار آنها نمونه موردی: پل دور شهر قم

فضاهای گمشده محدوده های شهری هستند که در فرایند طراحی دوباره ی فضاها هیج ارتباط مثبتی با محیط پیرامون و استفاده کنندگان خود برقرار نکرده اند. پل های سواره ای که پتانسیل تبدیل شدن به فضاهای صرفا پیاده و یا مختلط پیاده و سواره را دارا هستند می توانند در زمرهاین فضاها قرار گیرند . در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی قیاسی، - ضرورت کشف فضاهای گمشده، انواع این فضاها، معیارهای معرف وتئوری راجرترانسیک به عنوان مبنای نظری نوشتار، معرفی و ارزیابی می گردد. سپس توقعات موضوعی از یک پل خوب با توجه به شاخص های نظری بررسی می شود و با توجه به ویژگی های آن، پل ورودی شهر قم به عنوان نمونه موردی در تحلیلی قیاسی قرار می گیرد . نهایتا پتانسیل تبدیل شدن پل مذکور با توجه به شاخص های معرف در راستای توسعه شهر مردم وار ارزیابی شده و راهکارهای اجرایی ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

فضاهای گم شده ، طراحی پل های سواره ، پتانسیل سنجی ، طراحی مردم وار