محیط یادگیری کودک و نهادینه کردن معماری پایدار

دستیابی به نظام اجتماعی فرهنگی غنی ، علی الخصوص در سالهای اخیر که به دلیل پیروی از فرهنگ مماری غرب ، دچار اشتباه مضاعف بوده ایم و به معماری انسانگرا که پاسخگوی نیاز های انسان در ابعاد مختلب است ، کمتر توجه نموده ایم ، ما را به سوی رویکرد جدیدی به نام رویکرد اجتماعی رهنمون ساخت. این رویکردها در کنار نگرشی که توسعه پایدار به معماری دارد ،که همان مفهوم معماری پایدار است ، می تواند شکلدهنده مفهومی جدید به نام پایداری اجتماعی در معماری باشد. با توجه به اینکه کودکان ، سرمایه های آتی کشور بوده و نقش مهمی را در ساختن جامعه ایفا می کنند و نیز اکثر ساختمان هایی که امروزه بعنوان مراکز علمی یا فرهنگی کودکان مورد استفاده قرار می گیرند ، از لحاظ کالاد معماری و نوع فعالیت ها ، متناسب نیازهای حقیقی کودکان جامعه نمی باشند در این مقاله بر آن شدیم تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی شامل مطالعات کتابخانه ای به اصول طراحی فضاهای ویژه کودکان ، با تاکید بر قابلیت های محیطی موثر بر ذهن و رفتارشان در قالب معماری پایدارپرداخته ، تا از قابلیت بالای ایشان ) به عنوان عامل پیوندنسل گذشته و آینده( برای آموزش استفاده کرده ونیز محیطی شاد و سرشار از انرژی را برایشان فراهم کنیم تا از این طریق بتوانیم معماری پایدار ر ا در جامعه نهادینه کرده و از آن در تمام امور بهره بریم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، پایداری اجتماعی ، محیط آموزشی پایدار ، ، مدرسه اجتماعی