ویژگی های معماری برون مرزی با نگاه ویژه به معماری سفارتخانه های ایران در سایر کشورها

معماری برون مرزی در این نوشتار به معنای معماری بناهای خارج از مرزهای هر کشور است که از نمونه های آن می توان به بنای سفارت خانه ها، کنسولگری هاو غرفه های هر کشور در نمایشگاه های جهانی، مقابر شخصیت های علمی ، فرهنگی و هنری مدفون در خارج از مرزهای آن کشور، اشاره داشت. دیپلماسی یکیاز عوامل مهم نشان دهنده هویت یک حکومت است که تاریخچه ای دیرین و به قدرت تاریخچه شهرها دارد؛ بناهای دیپلماتیک و خصوصاً سفارتخانه ها نمایندهیک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستند و زمین آنها خاک کشور بیگانه محسوب می شود و دولت ها در امور داخلی آن ها دخالتنمی کنند. مهم ترین عامل در طراحی چنین فضایی تصویری است که کشور مهمان می خواهد در کشور میزبان ارائه کندومهم ترین بنای دیپلماتیک سفارتخانه است که این بخش از سفارت حفاظت شده و دسترسی به آن کنترل شده است. بنای دیپلماتیک دیگر، کنسولگری است که گاه در ساختمان سفارت و گاه مستقل است. کنسولگری ها که به امور مراجعان بومی و هموطنان خود می پردازند مراجعان بیشتری از سفارتخانه ها دارند . خانه سفیر در درجه اول محل سکونت و در درجه دوم محل برگزاری ضیافت های تشریفاتی و جلسات گردهمایی با دیگر سفرا، سیاستمداران و شخصیت های برجسته هر دو کشور مهمان و میزبان است. تصوراولیه بر این است که سفارتخانه باید مثل قلعه ای نفوذناپذیر باشد؛ اما با توجه به اینکه هر سفارتخانه ای درخارج از ایران تمثیلی است ازخانه ایران؛ جایى است که نه صرفاً مسائل سیاسى بلکه تمام مسائل فرهنگى مربوط به ایران مطرح مى شود و در نتیجه طرح ساختمان آن باید حس دعوت کنندگی را به مخاطبغیر ایرانی القاء کند؛ مثل این است که خیابان امتداد پیدا کرده و وارد خانه شده است. در این مقاله سعی بر این است که ابتدا تعاریف در زمینه معماری برون مرزی با محوریت سفارتخانه ارائه شود و در نهایت با بررسی نظرات در این زمینه و ویژگی نمونه های اجرا شده ؛ مولفه های تاثیر گذار در طراحی سفارتخانه ها تبیین شود

کلیدواژه ها:

معماری دیپلماتیک ، معماری برون مرزی ، دیپلماسی ، سفارتخانه ، معماری ایران