تأملی بر شورای شهر، شهرداری و مراجع حل اختلاف شهری در نظام حقوقی ایران

گسترش شهرنشینی و شهرگرایی در قرن بیستم ناشی از انقلاب صنعتی، لیبرالیسم اقتصادی و موارد اینچنینی می باشد که چشم انداز آتی توسعه پایدار شهری را با چالش های مواجه کرده است. حقوق شهری شاخه ای از حقوق عمومی قلمداد می شود و موضوع آن رابطه مردم شهر با شورای شهر و شهرداری و حقوق و تکالیف آنها در برابر یکدیگر، تعیین هدف ها و وظایف و روش انجام آنها، اداره امور شهر و کیفیت نظارت شهرداری بر رشد موزون و هماهنگ شهر است. شورای شهر و شهرداری در ایران بعنوان نهادهای عمومی غیردولتی در فرایند تصمیم سازی و تصیمیم گیری و اجرای این تصمیمات شهری مطرح اند. لذا این فرایند تصمیم سازی، تصمیم گیری و اجرای آن بایستی براساس قانون باشد به هر حال این دو نهاد در این زمینه با مشکلاتی مواجه هستند از یک سو شوراهای شهر با تغییرات پی در پی قوانین و مقررات از بی ثباتی زیادی برخوردار است که این مسئله یک نقطه ضعف در نظام حقوقی ما به حساب می آید و از سوی دیگر قوانین و مقررات شهرداری می باشد که متناسب با نیازهای روز اداره کنندگان شهر و مطالبات شهروندان نیست اگر تأملی در تکالیف و اختیارات شهرداری در قانون شهرداری انداخته شود به خوبی به این مهم پی خواهیم برد. چرا که بسیاری از تکالیف شهری به عهده نهادهای دیگر گذاشته شده است در حالی که هنوز در این قانون به عهده شهرداری است و این مسئله نشان دهنده عدم به روزرسانی قوانین و مقررات مرتبط با شهرداری و تشکیلات وابسته به آن می باشد. در این مقاله ضمن بررسی شورای شهر و شهرداری بعنوان دو بازیگر اصلی شهر به بررسی اجمالی مراجع حل اختلاف در عرصه شهری پرداخته شده است. به هر حال زمانی که موانع موجود بر سر راه مشارکت کنشگران اصلی عرصه شهری (شورای شهر، شهرداری، شهروندان) برداشته شود رفته رفته به سمت توسعه پایدار شهری حرکت خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

شهر ، شهروند ، شورای شهر ، شهرداری ، حقوق شهری