نور و نورپردازی در معماری

از دید همگان نور جزء اساسی و ضروری در ساختمان است. که کار آن روشن کردن فضا به منظور قابل رویت ساختن آن است. در هنر ساختمان سازی یا بعبارتی معماری نور یکی از اجزایی است که کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار نظم فضایی مصالح رنگ و ... مطرح می شود و در طراحی بعنوان یک عنصر مجزا باید نقش خود را ایفا کند. نور به چیزها استقلال می بخشد و در همان حال نسبت هایشان را برقرار می سازد حتی شابد بتوان گفت که نور شی ء منفرد را برجسته می سازد، تا در متن نستبهایش تشخص یابد، نور آفریننده نسبتهایی که جهان را سامان می دهند، با وجود اینکه سرچشمه تمام هستی است، هرگز منبعی ساکن نیست، نور برعکس، با تبدیلات مداوم خود حرکتی ارتعاشی دارد و پیوسته جهان را باز می سازد. نور بدون شک اولین عامل درک بلاواسطه هستی است. در همه کتابهای آسمانی و آئین های کهن، نور نماد هستی و اولوهیت است. نماد پاکی، خلوص و همچنین واسطه دیدن، درک و شناخت. این خاصیت که نور خود به تنهایی کیفیتی قابل حس و لمس و نیز واسطه ای است برای دیدن و درک پدیده های بیشمار اطراف و نیز مفاهیم عینی و انتزائی، خصیصه جادویی نور است و شاید راز هستی آن باشد.

کلیدواژه ها:

نور ، معماری ، فضا ، طبیعت ، بشر ، نور مصنوعی