نقش آب در کیفیت سکونت خانه های سنتی ایرانی از منظر حکمت متعالی

مؤثرترین ویژگی آب در معماری، نشانه های شکل گرا آن است، که ملموس ترین و قابل درک ترین آن نیز می باشد. ظهور آب در معماری به صور مختلف، تجسم کننده عقاید و آراء طراحان است. صورت خاص این مبحث به جلوه های عینی آب در معماری و باغ سازی می پردازد که شامل صورت های مرکزیت، شکل دهنده، دعوت کننده، پیونددهنده، جداکننده، گذرا، جاری، منظرین و نمایشی در محیط است و بر این فرضیه تأکید دارد که آب در معماری بعنوان عنصری اصلی، مرکزی و در متن تلقی شده و در عنصری فرعی و در حاشیه نیست. در این مقاله سعی بر آن است به جایگاه آب درتفکر اسلامی و مفهوم آن با سکونت و همچنین نقش آب درکیفیت سکونت خانه های ایرانی و رابطه آب با عمران و آبادانی پرداخته شود. به همین دلیل از آموزه های قرآن کریم و سخن بزرگان درارتباط با آب و جایگاه آن در دین مبین اسلام و تفکر ناب اسلامی بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

آب ، معماری ، اسلام ، سکونت ، عمران ، آبادی