هویت در مسکن پایدار ترکمن (منطقه ترکمن صحرا)

معماری گذشته مناطق مختلف ایران به لحاظ ماهیت کارکردی و پاسخگویی به نیازهای انسانی، فعالیت مردمی، عناصر تولیدی و محیط زیست مجموعه ای همگن و متشکل با هویت کالبدی خاص را تشکیل می دهد که تجلی گاه ارتباطات و کارکردها و نقش چند عملکردی فضاهاست. طرح و تکنولوژی و شیوه ساخت مسکن در گذشته، ابعاد، تناسبات، مقیاس و انطباق با شرایط درون و بیرون واحد مسکونی همه و همه از میزان تأثیر و تقویت روابط انسانی با امکانات و شرایط محیط طبیعی و الزاماتی حکایت دارد که به صورت تجربی و در طول زمان به صورت اصول، معیارها و کمیت هایی در ساختار فضایی مسکن بروز یافته است. خانه های قدیمی در منطقه ترکمن صحرا بعنوان مهمترین عامل فرهنگی، هویتی و تداوم تاریخی به شمار می آیند این نوشتار کوششی است برای معرفی الگوها و اصول معماری مسکن در منطقه ترکمن صحرا و عوامل تأثیرگذار در تحول آن از دوران کوچ نشینی تا یکجانشینی و زمان معاصر و عوامل مؤثر بر شکل گیری هویت با فرض وجود مسکن پایدار و به ارائه راهکارهایی با توجه به نیازهای جدید امروزی و ویژگی های طبیعی اقلیمی می پردازد. روش تحقیق به صورت کیفی ارائه شده است و از راهبردهای تفسیری - تاریخی و موردی بهره جسته است. تحقیقات کتابخانه ای، مشاهده و بررسی اسناد زمینه ای و مشاهدات میدانی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری پایدار ، مسکن ترکمن