طراحی ساختمان پایدار با مدل معماری همساز با اقلیم (مطالعه موردی: شهر رشت)

بهینه سازی مصرف انرژی و راهم آوردن آسایش محیطی در ساختمان ها همواره از دغدغه های اصلی معماران جهان و خصوصاً ایران بوده است. ساختمان های مسکونی بدلیل استفاده 24 ساعته توسط ساکنین از اهمیت ویزه ای برخوردار می باشد و در همین راستا مهمترین نوآوری های معماری بومی ایران در زیرمجموعه کنترل شرایط آسایش محیطی روی داده است. با این وجود با بالارفتن سطح زندگی و افزایش انتظارات از شرایط آسایش در خانه های مسکونی راهکارهای سنتی کنار گذاشته شده و جای خود را به سیستم های تهویه مطبوع مکانیکی داده اند، این جایگزینی مشکلاتی به همراه داشته است که مهمترین آن افزایش مصرف انرژی در منزل مسکونی می باشد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه راهکارهای عملی برای کاهش انرژی مصرفی ساختمان های مسکونی در شهر رشت می باشد، لذا برای تأمین آسایش حرارتی در یک بنا می توان به جای سیستم های مکانیکی متداول از سیستم های غیرفعال بهره گرفت. توجه به اصول کاهش مصرف انرژی از زمان شروع طراحی می تواند تا 50 درصد هزینه انرژی سالیانه ساختمان را کاهش دهد در نتیجه تبیین اصول کلی طراحی برای اقلیم مورد مطالعه علاوه بر کاهش مصرف انرژی، باعث صرفه جویی بسیار زیاد در وقت و هزینه طراحان می شود. در این طرح تحقیق بر اساس شاخص ماهانی و بررسی تأثیر پارامترهای اقلیمی (دما، رطوبت، باد، بارش و ...) و انطباق آن با روش ها، توصیه های طراحی اقلیمی ارائه گردیده است که موجب صرفه جویی در مصرف سوخت مورد نیاز برای کنترل شرایط محیطی ساختمان ها می شود. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی و با ابزار مطالعات کتابخانه ای و اسناد جمع آوری شده از اداره کل هواشناسی استان گیلان با استناد به داده های آماری 15 ساله مربوط به سال های (1389-1375) می باشد.

کلیدواژه ها:

ساختمان پایدار ، طراحی اقلیمی ، رشت ، توصیه های معماری