جایگاه مفاهیم و آداب سنتی آیینی و طبیعت در آثار تادائوآندو

معماری سنتی- آیینی ژاپن دارای اصول تعریف شده ای در طراحی فضای معماری است. چگونگی ایجاد پیوند با معماری گذشته در سرزمین هایی که دارای سابقه ای کهن از معماری سنتی می باشند، همواره به عنوان یکی از دغدفه ها و به بیانیدیگر چالش های معماری معاصر چنین سرزمین هایی مطرح بوده است. در ژاپن نیز به دلیل آمیختگی اصول و آیین هایمذهبی با زندگی مردم در طول زمان لزوم توجه به این پیوند توسط معماران معاصر ژاپن احساس شده است. در این میانتادائوآندو که یکی از معماران ژاپنی برنده جایزه بین المللی پرتیزکرز بوده اند، بیش از دیگران در آثارش به این امر توجه داشتهاند. لذا تحلیل آثار این معمار می تواند زمینه چگونگی تبلور مفاهیم و فضاهای سنتی- آیینی در معماری معاصر ژاپن را فراهم آورد. روش تحقیق در این نوشتار تحلیل پروژه های خاص این معمار با مفاهیم و اصول فضاسازی معماری ادیان و آیین کهنژاپن می باشد. نتیجه این رویکرد تحلیلی حکایت از آن دارد که به دلیل وجود مفاهیم مشخص غیرکالبدی در معماری کهنژاپن، تادائوآندو زمینه ارائه این مفاهیم در کالبدهای مختلف را دارا می باشد. همچنین به نظر می رسد این معمار بیشتر دارایرویکرد محتواگرا و مفهوم گرا نسبت به معماری گذشته ژاپن بوده است. تحلیل کرنولوژیک آثار این معمار نشان می دهد که باوجود تاثیرپذیری تادائوآندو از لوکوربوزیه، به خوبی توانسته پیوند با معماری سنتی آیینی سرزمین خود را حفظ کنند.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی- آیینی ، تادائوآندو ، طبیعت