تحلیل پایداری نواحی شهری از نظر شاخص های خدماتی و رفاهی (مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری تهران)

پژوهش حاضر با هدف تحلیل پایداری نواحی شهری، با استفاده از شاخص های خدماتی و رفاهی انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز آن به روش کتابخانه ای گردآوری شده است و با استفاده از تکنیک تاکسونومی عددی مورد محاسبه و تجزیه تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که ناحیه 7 منطقه 2 شهر تهران با مقدار fi، 0.556 برخوردارترین ناحیه و ناحیه 9 با مقدار 102, fi محرومترین ناحیه از نظر شاخص های خدماتی و رفاهی محسوب می شوند و بین برخوردارترین و محرومترین ناحیه منطقه اختلاف فاحشی وجود دار، که این مغایر با عدالت اجتماعی در شهر و در نتیجه آن توسعه پایدار است. بنابراین نتایج نشان می دهد نواحی 9 گانه منطقه 2 شهر تهران در حالتی ناپایدار قرار دارند که مهمترین دلایل آن را می توان اختلاف در برخورداری از شاخص های خدماتی و رفاهی قلمداد کرد که در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، نواحی شهری ، منطقه 2 شهر تهران