نقش معماری یادمانی مونومنتال در فضاهای شهری (با تأکید بر تندیس ها و بناهای آرامگاهی)

خاطره انگیزی جز یکی از کیفیات مطلوب فضاهای شهری موفق است. به عبارتی قدرت هر فضا در کیفیت آن فضا در ایجاد فرصتهایی جهت بروز رویدادهایی سرشار از خاطره برای ناظرین، تأثیر بسزایی بر استقبال مردم از آن فضا داشته و موجب ایجاد سرزندگی در آن فضای شهری می شود. یکی از عناصر و پدیده هایی که از جنبه های مختلف معمرای نقش اساسی را به خود اختصاص می دهد بقاع متبرکه و اماکن آرامگاهی و تندیس های یادمانی می باشد که به عنوان نمود پدیده ای از مسائل فرهنگی و مذهبی سابقه ای بس طولانی دارد به طوری که بعضی از المانهای آن مدتی نزدیک به سه هزارسال و با حفظ عملکرد نخستین دوام آورده که کارکرد اصلی آنها را می توان در کیفیت فضا، افزایش هویت مکان یا انتقال پیامی به ناظرین دانست. بهره برداری هوشمندانه از تندیس ها در شهرها سابقه ی بس طولانی در جهان دارد. در مقاله ی حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی است گونه های مختلف تندیس ها و بناهای آرامگاهی معرفی شده و ضمن عقل و بررسی جایگاه آنها در شهرها به ضرورت وجود آنها در خاطره انگیزی فضاهای شهری بپردازد. در این راستا برای محسوس تر بودن موضوع نمونه ی موردی استان زنجان مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بناهای آرامگاهی ، تندیس ها ، خاطره انگیزی در معماری ، معماری مونومنتال ، مقایر