بررسی عامل جنسیت در آسیب شناسی فضای سبز شهری (مورد مطالعه شهر تهران)

؛ جنس به معنای مرد و زن بودن به بیان تفاوت زیست شناختی بین بدن ها می پردازد و یا جنسیت که مونث و مذکر بودن است و بیانگر مجموعه ای از تفاوت های بین مرد و زن که از جنبه اجتماعی ساخته شده و متأثر از فرهنگ حاکم بر جامعه اند، متفاوت است. این مقاله به بررسی ارتباط میان جنسیت و معماری و آسیب شناسی فضاهای سبز شهری و عوامل تأثیر گذار بر آن می پردازد. اهداف مورد نظر از انجام تحقیق، شناسایی و عوامل مؤثر بر فرآیند جنسیتی شدن فضا و تبیین وجود رابطه بین جنسیت و کارایی فضا می باشد. این مقاله بعد از بیان رابطه بین جنسیت و فضا و روش های جنسیتی شدن فضا، فرضیه ایی را مطرح نموده که با روش کیفی و در بخشی از پژوهش روش پیمایشی به آزمون فرضیه می پردازد. نتایج حاصل ضمن اثبات فرضیه، به ارائه راهکارهایی جهت بهبود کیفیت فضا از نظر جامعه هدف و حفظ این کیفیت در مدت زمان بهره برداری آتی فضا می پردازد. نتایج نشانگر آن بود که پدیده ی جنسیتی شدن فضای عمومی، دلیلی بر افت کیفیت و مطلوبیت و ناکارآمدی فضا و تبدیل از یک فضای عام به یک فضای خاص است و در نتیجه مشخص شد که پدیده جنسیتی شدن فضای سبز شهری موجب عدم مطلوبیت فضای عمومی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حنسیت ، فضای جنسیتی ، آسیب شناسی ، فضای شهری