شناخت الگوهای معماری پایدار در بناهای مسکونی (نمونه موردی: روستای کندر)

معماری و بافت روستا یکی از عناوین مطرح در مباحث برنامه ریزی توسعه روستایی می باشد؛ چرا که بافت روستایی با توجه به نوع کارکرد آن (مولد بودن) پیوند عمیقی با طبیعت و محیط زیست طبیعی خود برقرار کرده است و همین امر آن را مبتنی بر یک سری اصول و ارزش هایی متمایز از شهرها قرار داده است به طوری که نادیده گرفتن آن باعث عدم پایداری بافت می گردد. معماری سنتی راه حل ها و شیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است. یکی از سمبل های معماری پایدار، معماری سنتی ایرانی است که به موضوع های اکولوژیکی و کارایی انرژی، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کارکردی بنا، پاسخگو بوده است. در بررسی بناهای سنتی و بومی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و ... در ساخت و سازها مدنظر سازندگان بوده است. همچنین سعی شده است تا ساخت بنا کمترین تأثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشد. مطالعه روستای کندر و بافت های مشابه آن مارا با تمدن و نظام مدیریتی- ارتباطی گذشته آشنا می سازد و در می یابیم آن چه امروزه به عنوان معماری پایدار و معماری سبز در علم معماری بدان توجه می شود در بافت های تاریخی ایران به وضوح قابل مشاهده می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، روستای کندر ، بافت ، شرایط اقلیمی