بررسی و تحلیل اصول طراحی اقلیمی در معماری سنتی و کنونی خانه های کاشان با رویکرد حفظ منابع انرژی و ارائه الگویی برای سکونتگاه پایدار

معماری سنتی شهرهای تاریخی ایران، حاوی درسهای آموزنده ای در زمینه های مختلف مرتبط با معماری و شهرسازی است. یکی از نکات قابل تأمل در این زمینه، شبگردهای به کار رفته در طراحی سکونت گاه های مسکونی است که علیرغم شرایط محیطی سخت و خشن این مناطق، امکان رندگی امن، راحت و پایدار را برای هزاران سال فراهم کرده است. مقاله حاضر با مقایسه موردی خانه طباطبایی ها در کاشان به عنوان نمونه بارز سکونتگاه پایدار و خانه ای تازه ساز در این شهر که بی توجه به نکات اقلیمی و با تکیه بر تأسیسات برقی و گازی برای ایجاد شرایط آسایش ساخته شده است، در سه روز مختلف و هر بار در سه موقع صبح و ظهر و عصر سعی دارد یادآور شود معماری سنتی خانه های کاشان بسیار پایدارتر، اقلیمی تر، سبزتر و در یک کلمه دوستار طبیعت اند، چون سازگار با طبیعت و از دل آن برخاسته اند و به آن احترام می گذارند. امروزه معماری گستاخانه وبی رحم با طبیعت رفتار می کند پس جبرا با طبیعت می جنگد و ثمره این جنگ مصرف وحشیانه انرژی واتلاف سوختهای جبران ناپذیر فسیلی و آلودگی دهشت انگیز محیط زیست است. حال سوال اینجاست که چرا معماری امروز همچون گذشته با طبیعت صلح نمی کند؟! در این مقاله الگوهایی برای طراحی پایدار با حفظ منابع انرژی، متناسب با اقلیم شهر کاشان پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، سکونتگاه پایدار ، انرژی ، کاشان ، خانه