جایگاه فرهنگ و رفتارهای اجتماعی در پدید آمدن معماری پایدار (نمونه موردی: امامزاده اسماعیل (ع) میانه و نقش آن در هویت بخشی بافت پیرامون)

مکانهای تاریخی موجود در کالبد شهر نقش به سزایی در بهبود کیفیت شهرها و ارتقای ارزش های زیبایی شناختی و اجتماعی دارند و بستری برای فعالیت های گردشگری مذهبی، اجتماعی و فرهنگی ساکنان شهرها به شمار می روند و حفاظت و بازسازی و احیاء آنها ضمانتی برای تداوم حیات شهر است. مجموعه حرم امامزاده اسماعیل (ع) شهرستان میانه از جمله مواردی است که اهمیت مذهبی و فرهنگی و اجتماعی برای ساکنان شهر دارد و همچنین نزدیکی آن به مرکز اقتصادی و بازار شهر، این مجموعه را به بستری برای تعاملات شهروندان مبدل ساخته، لیکن بافتی فرسوده و با کیفیتی نازل پیرامون آن را فرا گرفته است که فاقد ارزش تاریخی می باشد. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش اسنادی- توصیفی، میدانی به بررسی نقش امامزاده در بافت حاضر بپردازد. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده نقش کلیدی امامزاده اسماعیل (ع) به عنوان محرکی برای توسعه و عاملی برای مبارزه با فرسودگی و احیاء و ساماندهی بافت اطراف مجموعه می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتارهای اجتماعی ، معماری ، بافت تاریخی ، هویت ، فرهنگ