بررسی جایگاه نمادها و نشانه ها در هویت شهری و رابطه آن در معماری و شهرسازی

خصوصیات و ویزگی های نمادها در انتقال اندیشه انسان ها موجب پیوند نسل های متوالی گردیده و همچون پل ارتباطی ادراک انسان ها را از محیط پیرامون خود از نسلی به نسل بعد انتقال می دهند. از این منظر شهر به عنوان بزرگترین نماد تمدن بشری می باشد که ابعاد مختلف انسانی را در خود جای داده است می توان حضور دائمی نمادها را در سیمای شهری برپردانی از فرهنگ و ادراک افراد جامعه در دوره های مختلف تاریخی دانست. بازآفرینی اصولی بر مبنای مبانی صحیح از نمادها در فضاهای شهری، میزان هویت بخشی به این فضاها را افزایش می دهد چرا که نمادهای آشنای هر ملت ریشه های هویت هر سرزمین به حساب می آیند. این نمادها معرف و مولد فرهنگ هر مرز و بوم می باشند فضاهای شهری ایرانی سرشار و عجین با نمادهای دیرآشنای خود بوده و هست. نمادهایی که به واسطه معماری مفاهیم و معانی فکری را در قالب الگوهایی ملموس بیان می دارد. این نمادهای معماری منبعث از فرهنگ ایرانی و اثرگذار بر غنای هویتی فضاهای شهری هستند با تغییر در ساختار توسعه شهرها و تغییر الگوهای فضای شهری نمادهایی که به محیط شهری هویت می بخشند در حال کم شدن و نابودی هستند. بحث حاضر در پی بررسی نقش و اهمیت نمادها و نشانه های مؤثر بر هویت شهری می گردد برای این منظور پس از بیان تعاریف مرتبط و بررسی مفاهیم هویت محیطی و شهری به بررسی فرهنگ به عنوان اثرگذارترین گزینه از مجموع عوامل مؤثر بر شکل گیری هویت شهری پرداخته شده است و رابطه نمادهای هویتی شهری و فرهنگ و نقش و اهمیت آنها در سیمای هویتی شهر مورد تحلیل قرار گرفته است و با توجه به نقش معلم نمادهای شهری در شکل دهی به هویت شهر و ویژگی های خاص هویتی برج آزادی به عنوان یک نشانه شهری در پایتخت ایران به اختصار به بررسی و تجزیه و تحلیل این بنا از منظر هویت پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ ، نماد ، نشانه ، هویت شهری ، شهرسازی ، منظر شهری ، برج آزادی ، معماری ایرانی