مقایسه تطبیقی ضوابط طراحی شهری بر پارک ها با تأکید بر معلولین ( نمونه موردی پارک محتشم )

امروزه در زندگی شهری، با توجه به صنعتی بودن محیط های شهری و وجود آپارتمان های بلند مرتبه و مجتمع های مسکونی و همچنین عدم برخورداری فضاهای مسکونی از حیاط و فضاهای باز، مردم به سمت کوچه ها، محیط های باز و فضاهای تفریحی مانند پارک ه سوق داده می شوند. یکی از اصلی ترین نیازهای جامعه امروز، وجود فضاهای شهری متناسب با ابعاد مختلف زندگی افراد می باشد. ازدیاد جمعیت و همچنین وجود گروه های مختلف افراد در شهرها، مانند کودکان، بزرگسالان و نیز افراد ناتوان و معلولان، مستلزم وجود برنامه ریزی های شهری و مناسب سازی شرایط اجتماعی می باشد. معلولان، جانبازان و به طور کلی افراد ناتوان جسمی، بخشی از افراد جامعه می باشند که همانند سایر افراد، نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند، بنابراین مناسب سازی فضاهای شهری برای این دسته از افراد از عوامل مهمی است که باید به آن پرداخته شود. با این حال در بسیاری از اماکن عمومی شهری مانند پارک ها و فضاهای سبز، وجود برخی مشکلات در زمینه طراحی معماری و شهرسازی، این اماکن را جهت استفاده معلولان نامطلوب و فاقد شرایط مناسب نبوده است. با توجه به اهمیت این مسأله فضاهای سبز و پارک ها باید به نحوی طراحی شوند که افراد ناتوان و معلولان نیز مانند سایر افراد جامعه به راحتی از این فضاها استفاده کنند. در این مقاله پارک محتشم شهر رشت، با مقایسه تطبیقی ضوابط طراحی شهری بر پارک ها و نیز با توجه به نتایج حاصل از پرسشنامه های پاسخ داده شده از جانب مردم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج گویای این موضوع است که این پارک جهت استفاده معلولان و افراد ناتوان در وضعیت مطلوبی نمی باشد. بنابراین جهت بهبود این شرایط برای استفاده معلولان از این فضای عمومی به گونه ای مستقل و بدون نیاز به کمک دیگران و نیز در راستای برآورده کردن خواسته های این قشر، باید در طراحی و مناسب سازی پارک ها بیش از گذشته توجه داشت.

کلیدواژه ها:

پارک ها ، طراحی شهری ، معلولین ، پارک محتشم