طراحی مجموعه توریستی تفریحی بارویکرد معماری پایدار در راستای توسعه گردشگری ( نمونه موردی میاندوآب )

امروزه زندگی شهری ونظام اجتماعی موجود در شهرها، انسانها را از مسیر اصلی زندگی دور کرده و با وجود رفاه و امکانات بسیاری که در اختیارشان قرار داده از سادگی طبیعت دور شده اند . یکی از بهترین راه های تبادل فرهنگی، گردشگری است . با وجود آثار تاریخی متعددی که در شهر تبریز وجود دارد و اینکه این شهر بین دو رودخانه زرینه و سیمینه قرار دارد متاسفانه نبود امکانات اولیه مناسب باعث شده است تا بازدید گردشگران از این شهر تاریخی و خوش آب و هوا محدود به دیداری چند ساعته شود . پس با ایجاد امکانات مناسب با توجه به ظرفیت های بالای این شهرستان می توان میاندوآب را به یکی از قطب های گردشگری و جهانگردی تبدیل کرد. مقاله حاضر پژوهشی کاربردی در عرصه دانش معماری است و اهداف آن مبتنی بر خلق فضایی با عملکردهای تفریحی - توریستی در کنار رودخانه می باشد . با توجه به بررسی انجام شده در اسناد طرح های بالا دست در زمینه گردشگری ، طراحی و احداث هتل ( تسهیلات گردشگری ) یکی از ضروریات این منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

فراغت ، توریست ، گردشگری ، ساماندهی فضایی ، شهرستان میاندوآب