بررسی مفاهیم زیبایی شناسی در فرهنگ اسلامی و بازتاب آن در ساختارهای معماری عصر جدید

زیبایی جاذب است ازلی، که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است و درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد و هنر بدون آن کالبدی است بی روح و خالی از جاذبه، بنابراین از آنجایی که هنر اسلامی نتیجه گسترش اسلام و تاسیس تمدن بزرگ اسلامی است و زیبایی شناسی هنر اسلامی از یک طرف محصول غرو و تفحص علما و فلاسفه اسلامی در آیات و احادیث است و از سوی دیگر نتیجه نوعی درک شهودی و عمل هنرمندانی است که مغروق در فضای ایمان و اندیشه اسلامی می زیستند لذا مفهوم زیبایی در فرهنگ اسلامی متناظر مفهوم وجود و مراتب وجود و خالق وجود تبیین می شود و تمامی قرآنف مستقیم و غیرمستقیم بحث وجودشناسی و سیر اسنان در مراتب وجود است. بنابراین همه آنها مباحث حسن شناسی و زیبایی شناسی است این در حالی است که شناخت شناسی در عصر حاضر خود دچار بحران است، این حالت به زیبایی شناسی و در نتیجه به ساخته های عصر حاضر نیز سرایت کرده است. از این رو در این مقاله به بررسی و جمع بندی مطالعات انجام شده و مطالعه کتابخانه ای پیرامون مفاهیم زیبایی و زیبایی شناسی در فهنگ اسلامی، اصول متفاوت در گزاره های نظری، عملی و آثار هنری، زیبایی از نظر فلاسفه اسلامی و بررسی زیبایی در ساختارهای معماری عصر حاضر و بحران زدگی آن این نتیجه حاصل گردید که گونه های متنوع هنری با الهام از هنرهای معاصر در بین هنرمندان سمملان و شناخته شده کشورهای اسلامی حال حاضر رایج است که با هیچ یک از ساختارها و اصول معین هنر اسلامی سازگاری ندارد چرا که زیبایی شناسی معاصر ارزش های رایج معماری را از فرهنگ و سنت نهی کرده و شرایطی را به وجود آورده که گویی می بایست میانی زیبایی شناسی و کاربردی در معماری معاصر مورد تجدید نظر قرار گیرد و متناسب با زیبایی شناسی در فرهنگ اسلامی گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ اسلامی ، هنر اسلامی ، مفاهیم زیبایی ، زیبایی شناسی ، معماری معاصر