نگرشی بر بافت های فرسوده و سکونتگاه های غیررسمی مطالعه موردی (شهر سنندج)

نارسایی در مدیرتی بافت های فرسوده علاوه برن بود نگرش استراتژیک به ساماندهی بافت های فرسوده ناشی از اجرا نشدن استراتژی های تدوین شده در این زمینه است هر چند حلقه های گم شده هماهنگ کننده و تداخل فعالیت های ساماندهی بافت فرسوده به وسیله امر مشارکت در تدوین استراتژی ها به حاقل رسیده و ضمن تبیین بهتر وظایف سازمان هایم ختلف مدیریت شهری، ارتباطات آنها را تنظیم می کند اما اگر استراتژی های تدوین شده به وسیله خطوط پیوسته تا اجرا استمرار نیابد، باعث اختلال در ساز و کار اثرگذاری آنها خواهد شد. امروزه بالا بودن درجه آسیب پذیری گروه اصلی جمعیت محلات فرودست شهری که همانا کودکان و نوجوانات میب اشند شناخت ابعاد فکری و روانشناختی آنها را ضروری ساخته است تا از این طریق برنامه های توانمند سازی ویژه کودکان و نوجوانان استخراج شده و به مورد اجرا گذاشته شود یافته ها نشان می دهد که درصورت بی توجهی به این گروه سنی به فرضم وفقیت برنامه های ساماندهی کالبدی باز تولید حاشیه نشینی و تبعات آن امری طبیعی خواهد بود سکونتگاه های غیررسمی بیش از این که محل سکونت یک قوم باشند محل سکونت اقشار کم درآمد جامعه به شمار می روند از این رو تنوع فرهنگی و طایفه ای در این محله به عنوان مانعی برای مشارت و همکاری بین گروهی به شمار می رود به این ترتیب ارتقای سطح مشارکت عمومی و سرمایه اجتماعی نیز هدف دیگری در همین راستاست که باید از طریق ظرفیت سازی اجتماعی نهادهای محلی ساز و کار نهادینه مشارکت مردم در امور محله و ارتقای سطح اعتماد اجتماعی نهادی صورت پذیرد این تحقیق بر آن است که گذری بر نگرش و دیدگاه های مرتباط با بافت های فرسوده و سکونتگاه هایغیررسمی در شهر سنندج داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیررسمی ، بافت های فرسوده ، بهسازی ، توانمندسازی ، سنندج