بازار بزرگ اصفهان نمودی از معماری و شهرسازی بومی و اسلامی پایدار

در اواخر قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها به خصوص شهرسازی و معماری مطرح شد پایداری را می توان در سه مولفه اقتصادی اکولوژی و اجتماعی مورد ارزیابی قرار داد توسعه پایدار در صورتی محقق میگ ردد که همپوشی بین لایه های این سه مولفه ایجاد گردد این بدان معناست که هر یک سیستم ها و زیرسیستم های مولفه ها به حد مطلوبی از پایداری دست یابند تا بتوان درم ورد پایداری به قضاوت نشست. نقش پایداری درطراحی شهری و معماری از جمله مهمترین موضوعات بحث برانگیز در دوران معاصر محسوب می شود بر اساس پیش فرض پژوهش حاضر از آنجا که شهرسازی و معماری بومی درطول زمان بر اساس پیشینه محیطی، فرهنگی و تاریخی که در آن بوده تکامل یافته، مفهوم پایداری در آن حضور داشته، بازار به عنوان یکی از مهمترین اعضای شکل دهنده به شهر ایرانی در پایداری شهر نقش به سزایی دارد بازار نه تنها در شکل گیری ساختار شهری بلکه در شکل دهی به هویت های اجتماعی و تاثیرگذاری بر روابط سیاسی و فرهنگی شهر ها تاثیرگذار بوده است اهمیت آن زمان مشخص می گردد که تحلیلی از ساختار فضایی - کالبدی آن صورت پذیرد. شناخت دقیق ویژگی های پایدار در بازار به عنوان استخوا بندی اصلی شهر، امکان ایجاد مراکز خرید پایدارتر را در وجوه مختلف فراهم می سازد برنامه ریزی با توجه به اصول و الگوهای بومی نه تنها نظام شهرسازی و معماری سنتی را احیا می کند آ»وزه های مفیدی را به همراه دارد هدف این نوشتار گرته برداری از ارزش های پایدار بازار اصفهان است از این رو کاربری های بازار و اصول پایداری بررسی گشته تا بتوان تطبیقی میان آنچه در گذشته بود با آنچه که امروزه باید در مراکز خرید بزرگ رعایت گردد ارائه شده است روش جمع آورید اده ها، میدانی و کتابخانه ای بوده است در بررسی های صورت گرفته مشخص گردید بازار اصفهان سرشار از آموزه هایی است که ناشی از ابتکار و تفکر نیاکان ما در جهت استفاده بهتر از امکانات و مصالح در راستای زندگی طبیعی، دسته جمعی و خودکفایی است.

کلیدواژه ها:

بازار بزرگ اصفهان ، معماری و شهرسازی بومی ، توسعه پایداری ، زیست محیط ، اجتماعی ، اقتصاد ، مسجد