آموزش بوم شناسی درنیل به معماری پایدار

رویکرد عمومی امروزی به مفهوم پایداری را می توان نتیجه رشد آگاهی نسبت به مسایل جهانی محیط زیست و توسعه دانست. اینکه هر ساختمان باید با بستر و محیط پیرامون خود تعامل داشته باشد، درست همان مطلبی است که سالها پیش ساکنین این مرز و بوم از آن بهره جسته اند و با اجرای فنون و قواعد خاص در زمینه استفاده بهینه از انرژی ها و منابع طبیعی به خصوص خورشید و باد و هماهنگی با اقلیم از آن استفاده کرده اند و امروزه با سهل انگاری به ورطه فراموشی سپرده شده است. در زمینه معماری پایدار مبانی نظری و تئوری بسیاری گردآوری شده است اما در نزدیک کردن این مبانی به مقوله اجرا مشکلات بسیاری وجود دارد. در این میان نقش و جایگاه نظام آموزشی معماری به جهت ارتباط مستقیم با توسعه کالبدی، حائز اهمیت است و دانشگاه و نظام آموزشی معماری به عنوان یکی از ارکان تاثیرگذار در این امر می تواند نسبت به بسط و تعمیق آگاهی های مرتبط با پایداری اقدام کند. در این نوشتار ابتدا به تعریف معماری پایدار پرداخته شده، سپس آموزش معماری پایدار، پیشینه، مشکلات پیش رو و راهکارهای بر طرف نمودن آنها با تاکید بر عامل بوم شناسی مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

آموزش ، بوم شناسی ، معماری پایدار ، معماری معاصر ، معماری سنتی