زیبایی شناسی درهنرومعماری سنتی ایران دررابطه با طبیعت

هدف زیباشناسی این است که چگونگی محیط اطراف و جایگاه شخص درمحیط اطراف را به معنای واقعی درک کند هنرزائیده ذهن خلاق هنرمند است فیلسوف ها و هنرمندان ازابتدای تاریخ برسرزیبایی اختلاف نظر داشتند بصورتی که افلاطون زیبایی را هماهنگی اجزا با کل میدانست و آن را به دونوع زیبایی طبیعت و موجودات زنده و زیبایی هندسه خط و دایره تقسیم میکرد اومعتقد بود که زیبایی طبیعی نسبی است درحالیکه زیبایی هندسی یا آنچه به دست بشرساخته میشود مطلق است و آچه درنظریه افلاطون زیبایی هندسی نامیده شده را لوکوربوزیه زیبایی مهندسی نامیده است کائنات هنرخداوند است و انسان بهترین هنراوست با مطالعه تمام اثار هنری خداوند درمی یابیم که دارای پشتوانه ای ازاگاهی و حکمت هستند برخی ازاثار هنری فقط برچسب هنری دارند و برای مقاصد تجاری بزرگنمایی میشوند و برخی نیز واقعا هنرهستند شاید گروه اول زمانی درصدر باشند ولی پس ازمدتی بخاطرنداشتن بارمعنایی خود به هودفروکش مینماید ولی اثار هنریواقعی دارای حقیقت و ذات هنری هستند و بخاطر فلسفه وجود و اتصال به عالم برتر درچشم بیننده درهرزمان حیرت اور و با ارزش هستند و به راحتی رنگ نمی بازند به نظر هایدگر درمورد هنر فقط خود هنر می تواند تصمیم بگیرد و هنررا سراغاز هرکار میداند

کلیدواژه ها:

هنر ، طبیعت ، معماری سنتی ، زیبایی ، محیط زیست