استراتژی های قابل اجرا در محیط های مسکونی به منظور افزایش احساس امنیت

ارزشیابی میزان امنیت محیط سکونت ،یکی از مولفه های اجتماعی،کالبدی وزیست محیطی، مرتبط با مسکن می باشد.چرا که مسکن به عنوان یک عنصر فضایی قابل گسترش و ترکیب پذیر،منظومه ای ست از یک محیط ساخته شده که قبل از هر چیزبرای حفظ موجودیت انسان بنا گردیده است.همچنین لزوم برخورداری از مسکن و سرپناه اجتناب ناپذیر بوده و باید اقداماتی بهعمل آید تا به موجب قوانین اجتماعی ،اقتصادی،مدیریتی ونحوه ی مالکیت فضاهای مسکونی ،امنیت در طراحی فضاهای مسکونیلحاظ گردد تا ارزش کیفی مسکن با توجه به مولفه هایی نظیر روابط انسانی واجتماعی ،توجه به فضاهای اجتماع پذیر و اجتماعگریز و تعامل اجتماعی با محیط ساخته شده......در تقابل با ارزش های کمی مسکن در اقلیت قرار نگیرد.اگرچه درگذشته و تحتتاثیر بازار خانه سازی 4 ،ارزش های کیفی مسکن به شدت در انزوا قرار گرفته بود و ساکنین نمی توانستند بر کیفیت خانه هایی کهاصول و معیارهای بازارخانه سازی تعیین کننده وضعشان بود اثر بگذارند،اما امروزه میزان آگاهی وشناخت نسبت به مسکن فزونییافته و با روشن شدن نقش معماران و طراحان در طراحی فضاهای مسکونی ،انتظار بر این است تا با پرداختن به مفهوم امنیتو راههای ایجاد و افزایش امنیت در طراحی فضاهای مسکونی ،صور خاصی از ارتباط و تعامل اجتماعی در محیط های مسکونی پدیدآید .

کلیدواژه ها:

امنیت ، مجتمع های مسکونی ، طراحی ، احساس امنیت