سنجش کالبدی- فضایی و اجتماعی در معماری مساکن روستاشهری مورد مطالعه: بخش جاجرود

داشتن سرپناه (مسکن) حق هر انسان و خانواده است و بدون آن تعالی انسانی، به سبب اجتماعی بودنش شکل نمی گیرد، هسته خانواده و کانون های زندگی به ویژه در کشورهای آسیایی و خصوصا جوامع اسلامی و بالاخص در مراکز روستایی به دلیل پیوستگی های خویشاوندی در مسکن متجلی می شود و ارزش والای آن انکار ناپذیر است. الگو، نقشه و تیپولوژی مسکن روستایی تابع اقتصاد، فعالیت های تولیدی و شرایط فرهنگی است، واحدهای مسکونی در بیشتر روستاهای کشور در بر گیرنده فعالیت های مختلف سکونتی، کشاورزی، صنعتی، تجاری و غیره هستند، بررسی دقیق گروه های هدف متقاضیان مسکن با میزان انطباق نظام برنامه ریزی و تحولات ساختاری جمعیت کشور رابطه مستقیم دارد، لذا در روند عملیاتی سازی گویه های تحلیل با روش رتبه بندی CSR ، در این راستا حجم نمونه تحقیق را 74 خانوار تشکیل دادند، که مورد پرسش قرار گرفتند، همچنین از ابزار مصاحبه میدای نیز بهره مند گردید است. نتایج ارزیابی روستاهای مورد مطالعه بیان کننده ثبات و پایداری بیشتر تغییرات و مبادلات مسکن در روستای ترقیان نسبت دیگر روستاها است. لیکن رشد بالای جمعیت در ناحیه مورد ارزیابی عامل تشدید تقاضای خرید خانه می باشد، گروه هایی مختلفی متقاضی مسکن روستایی هستند که عمده ترین آنها را اقشار کم درآمد تشکیل می دهند. خانه های کوچک و ارزان و با کارکرد استفاده موقت که در روستای سعیدآباد از شدت زیادی برخوردار است و متقاضیان با سطح درآمد مناسب برای کسب آسایش از طبیعت و اماکن با شرایط مناسب محیطی نیز از درخواست کنندگان مسکن روستایی در روستای ترقیان و قسمتهای شمال غربی روستای خسروآباد هستند.

کلیدواژه ها:

ترکیب جمعیتی ، الگوی نیازمندی مسکن ، آرامش مساکن ، نگاه مسئولین ، دیدعاقبت اندیشانه