نقدی برکیفیت کالبدی شهرهای کوچک ایران معماری با هویت سردرگم، بافت ناهمگون و سیمای نامطلوب بصری

بی تردید ارزیابی کیفیت محیطی از مهمترین شاخصهای قیاس پیشرفت جوامع و شهرهاست و تاثیرات فراگیر این موضوع و بویژه اصلی ترین پارامتر آن کیفیتهای کالبدی گویای اهمیت بالای کنکاش در این مقوله می باشد. پایین بودن کیفیت محله ها علاوه بر کاهش میزان رضایتمندی ساکنین موجبات پیامدهای نامطلوب و بهم تنیده بسیاری می باشد. شرایط برخی شهرهای کوچک ایران از منظر شهری، شهرسازی و معماری و عدم تناسب سیمای شهری با پیشرفتهای چشمگیر تکنولوژیکی سالهای اخیر، سبب شکل گیری سوالات متعددی در باب دلایل، راهکارها و چشم اندازهای موضوع می گردد. چرا با وجود رشد و توسعه در علم، فناوری، و تکنولوژی تاثیر این پیشرفتها در منظر شهرهای کوچک بنحو شایسته نمود نیافته است؟ ریشه بی اعتنایی مردم به ظاهر ابنیه ، مکانها و بطور کلی عناصر سازنده شهر در چیست ؟ نقش مدیریت شهری و مهندسی شهرسازی و معماری در ارتقاء بصری سیمای شهری چه می باشد؟در این جستار بروش تحقیق کیفی سعی بر آن است که پس از مروری بر مبانی نظری شرایط یک طراحی شهری مطلوب، پارامترهای تأثیرگذار با میزان اهمیت مورد تحلیل واقع شود. روشهای گردآوری اطلاعات، استفاده از اسناد و مدارک کتابخانه ای و بررسی میدانی موضوع در نمونه های موردی می باشد.

کلیدواژه ها:

سیمای شهری ، معماری ، بافت شهری ، کیفیت کالبدی