تحلیل نابرابری اجتماعی در برخورداری از خدمات شهری ویژه زنان با تاکید بر سطح توسعه یافتگی در مناطق بیست و دو گانه شهر تهران

فضاهای شهری به عنوان بستر زندگی و فعالیت شهروندان باید بتوانند با توجه به شباهت‎ها و تفاوت‎های میان افراد و گروه‎های سنی و اجتماعی و جنسیتی، محیطی امن، پایدار و جذاب را برای همه افراد فراهم کنند و به نیاز تمامی اقشار اجتماعی پاسخ مناسب بدهند و پاسخگوی حداقل نیازها باشند. پراکنش خدمات و امکانات ، در سطح مناطق شهرها گاه تا چند برابر متفاوت است.تخصیص فضاهای فرهنگی و اجتماعی ویژه زنان در مناطق بیست و دو گانه شهر تهران ، موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته می شود. ضمن تعیین رتبه هر منطقه در برخورداری از این امکانات ، با توجه به سطح توسعه یافتگی هر منطقه ، رابطه بین سطح توسعه یافتگی و سطح برخورداری زنان مناطق از امکانات ذکر شده نشان داده شده است. رابطه بین این دو متغیر معکوس می باشد. به عبارت دیگر مناطق کمتر توسعه یافته به میزان بیشتری از این امکانات بهره مند شده اند. با استفاده از شاخص ناموزون موریس ، منطقه 22 به عنوان برخوردارترین منطقه از امکانات ویژه زنان و مناطق 4،5،7،11،14،15،18،1،2 به عنوان مناطقی که از سطح برخورداری کمتری برخوردارند ، شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

سطح توسعه یافتگی ، زنان ، برخورداری ، عدالت اجتماعی ، فضاهای شهری