نقش روانشناسی محیط و ادراکات حسی در طراحی فضای معماری برای کودکان دچاراختلالات بینایی

توجه به نیازهای قشر معلول جامعه از وظایف تمام مسیولان به خصوص ، طراحان شهری و معماران می باشد. در میان معلولان نابینایان به عنوان دسته ای از معلولین حسی، در ادراک فضای اطرافشان بیش از دیگران با مشکل مواجه هستند. به دلیل غالب بودن حس بینایی بر سایر حواس، توجه طراحان نیز اغلب به زیبایی هایبصری معطوف می باشد. و این در حالی است که عده ای از افراد اجتماع از درک این زیبایی ها ناتوان اند. روانشناسی محیطی با ویژگی میان رشته ای و در نتیجه ایتلاف علوم رفتاری و طراحی موجودیت یافته، تا به خلقفضای زیست مناسب انسان منتهی شود و در هر رشته یا موضوعی که پای انسان در میان است وجود و بررسیاین علم اجتناب ناپذیر است. هدف این پژوهش با علم به واقعیت اجتماعی نابینایان و به منظور توانمند سازی این عده از معلولان سعی دارد تا با خلق فضای معماری و بررسی مطالعاتی آن به اهداف اجتماعی، روانشناسی،کاربردی و در نهایت معماری دست پیدا کند. در این پژوهش تلاش می شود تا از طریق شناخت کافی از این کودکان بتوان بوسیله حواس غیر بصری در فضای معماری برای افراد نابینا و کم بینا محیطی کاراتر از حیث معماری و روانشناسی ایجاد کرد. روش این تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی بوده است.پرسش تحقیق به اینشرح میباشد که آیا میتوان به عنوان یک معمار فضایی طراحی کرد که علاوه بر حس بینایی با سایر حواس نیز قابل درک باشد نتایج تحقیق نشانگر این میباشد که هنگام طراحی یک فضا ، طراح بایستی هدف از طراحی فضا وکیفیت روحی مورد نظر و مطلوب برای آن فضا را در نظر گرفته به دنبال خصوصیات کالبدی ایجاد کننده آن کیفیت باشد.

کلیدواژه ها:

توانمند سازی معلولان ، فضا و معلولیت ، روانشناسی محیط و نابینایان ، ادراک فضا ، معماری و نابینایان