بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی تکنولوژیست های جراحی شاغل در بیمارستان های گلستان و امام خمینی شهر اهواز در سال 1397

زمینه و هدف:فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای اجتناب ناپذیر استرس شغلی است و افت کیفیت مراقبت ا ز بیمار توسط پرستاران، از بدترین پیامدهای آن است. این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی تکنولوژیست های جراحی شاغل در بیمارستان های گلستان و امام خمینی شهر اهواز در سال 1397انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بوده که بر روی تکنولوژیست های جراحی 114 نفر شاغل در بیمارستان های گلستان و امام خمینی انجام شده است. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه فرسودگی شغلی موسلاچ Q-MBI و سلامت عمومی GHQ بوده است. پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزار SPSS ورژن 22 و روش های آماری ANOVA و آمار توصیفی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها:اکثر شرکت کنندگان از نظر سلامت عمومی، در سطح متوسط % 58 / 8 و میزان مسخ شخصیت در سطح پائین % 53 / 5 بوده و افزایش میزان فرسودگی عاطفی% 56 / 6 و فرسودگی شغلی% 50 / 9 دیده شد. بین جنسیت و میزان فرسودگی شغلی 017 / p=0 میزان مسخ شخصیت و بخش محل اشتغال 044 / p=0 ، فرسودگی عاطفی و تعداد شیفت کاری 035 / p=0 ،سطح بهداشت عمومی و سابقه کار 046 / p=0 و فرسودگی شغلی با سلامت عمومی 0001/ p=0 ارتباط معنادار مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری:بر اساس یافته های به دست آمده، ارتقاء سلامت شغلی و کاهش میزان فرسودگی بایستی در اولویت کار مدیران پرستاری قرار گیرد و مداخلات لازم جهت کاهش فرسودگی شغلی انجام پذیرد

کلیدواژه ها:

تکنولوژیست جراحی ، فرسودگی شغلی ، سلامت عمومی