بررسی میزان آلودگی کفش های اتاق عمل بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 93 - 94

زمینه و هدف:فاکتورهایی نظیر حجم بالای کار،تعدد پرسنل، تردد زیاد و شرایط بیماران مراجعه کننده به اتاق عمل باعث شده است تا این واحد بیمارستان جزء مناطق با ریسک بالا از لحاظ عفونت محسوب می شود.لذا به منظور پیشگیری از بروز و انتقال عفونت، باید اقدامات پیشگیرانه از جمله پاکسازی و نظافت مرتب کف اتاق عمل،پوشیدن کفش های تمیز و ضدعفونی شده و یا روکفشی صورت پذیرد.این پژوهش با هدف بررسی میزان آلودگی کفش های اتاق عمل بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شد.مواد و روش ها:مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 150 مورد کفش پرسنل اتاق عمل در بیمارستان های آموزشی البرز انجام شد که از آن ها نمونه برداری شد و تحت کشت قرار گرفت.سپس نمونه ها توسط کارشناس آزمایشگاه تفسیر شد.آنالیز داده ها با استفاده از آزمون کای دو و فیشر دقیق و با استفاده از نرم افزار spss 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها:از 150 نمونه گرفته شده 11% آن ها بدون آلودگی و 89 % آن ها دارای آلودگی بود.در بین کفش هایی که قبل از واشینگ از آن ها نمونه گیری شد 96.5 % آن ها آلوده بودند و در بین کفش هایی که بعد از واشینگ از آن ها نمونه گیری شد % 61.7 آن ها آلودگی داشتند.از میان کفش های آلوده،استف ساپروفیتیکوس با 65.3 % بیشترین آلودگی باکتریایی و از میان قارچ ها کاندیدا آلبیکنس با 6 % بیشترین نوع آلودگی قارچی را داشت.بحث و نتیجه گیری:با توجه به میزان زیاد آلودگی کفش ها،به نظر میرسد که نحوه شست و شو و یا نوع محلول شوینده به کار رفته فاقد توان گندزدایی قابل توجه است و باید مورد توجه و اصلاح قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کفش اتاق عمل ، آلودگی ، پاکسازی ، ضدعفونی ، عفونت