اثربخشی آموزش تاب آوری بر میزان صمیمیت و هدفمندی زندگی در زوجین شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تاب آوری بر میزان صمیمیت و هدفمندی زندگی در زوجین شهر شیراز درسال 1397 بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر شیراز بود. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش) 20 نفر( و گروه کنترل ) 20 نفر( جایگزین شدند، سپس گروه آزمایش 8 جلسه آموزش تاب آوری دریافت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد، بعد از پایان جلسات پس آزمون اجرا گردید.ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی صمیمیت واکر و تامپسون ) 1983 ( و پرسشنامه سطح هدفمندی زندگی بود.برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش تاب آوری بر میزان صمیمیت و هدفمندی زندگی در زوجین تاثیرمعناداری داردP> 0/001 بنابراین لازم است که مسئولان آموزش های جهت افزایش تاب آوری در زوجین تدارک دیده تا منجر به افزایش میزان صمیمیت، امید به زندگی و هدفمندی در زندگی زوجین شود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، صمیمیت ، هدفمندی زندگی ، زوجین