بررسی اثر بخشی درمان یکپارچه نگر بر کاهش احساس گناه زنان مطلقه بین 30 تا 40 سال

هدف اساسی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان یکپارچه نگر بر احساس گناه زنان مطلقه بین 30 تا 40 سال در شهر اصفهان بودهاست. پژوهش حاضر یک طرح مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهششامل زنان مطلقه بین 30 تا 40 سال می باشد که برای درمان به کلینیک های مشاوره مراجعه کرده بودند. ابتدا پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز اجرا شده و پس از مداخله بار دیگر توسط اعضای گروه تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده توسطپرسشنامه فوق، از نرم افزار SPSS,18 و آزمون های استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغیره) استفاده شد.نتایج نشان داد بین نمراتکاهش احساس گناه پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های حاصل ازاین پژوهش بیانگر تاثیر روش درمان گروهی مبتنی بر درمان یکپارچه نگر فلدمن در کاهش احساس گناه زنان مطلقه است.در مجموع با توجه به نتایج این پژوهش می توان اذعان داشت که درمان یکپارچه نگر در مورد زنان مطلقه می تواند در بهبود کاهشاحساس گناه این جامعه (زنان مطلقه) موثر باشد.

کلیدواژه ها:

درمان یکپارچه نگر ، احساس گناه ، خودبخشودگی ، زنان مطلقه