تعیین اثربخشی برنامه پیشگیری از آزارگری جنسی بر خود ارزشمندی و حرمت خود در دختران نوجوان کم توان ذهنی دیر آموز

هدف : هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی برنامه پیشگیری از آزارگری جنسی بر خود ارزشمندی و حرمت خود در دختران نوجوانکم توان ذهنی دیرآموز بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروهکنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایشی و کنترل است. بدین منظور، نمونه ای متشکل از 30 نفر از دختراننوجوان کم توان ذهنی دیرآموز 15 تا 20 سال در شهرستان شاهرود به صورت نمونه گیری دردسترس، انتخاب شدند. ابزارهایپژوهش شامل پرسشنامه خودارزشمندی (کروکر و همکاران، 2003) و پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت (1978) بود. برنامهپیشگیری آزارگری جنسی نیز شامل طی 10 جلسه 45 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش به اجرا درآمده است و گروه کنترل در انتظارماندند. یافته های پژوهش: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمراتخودارزشمندی و حرمت خود گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشته است. به عبارتی دیگر، برنامه پیشگیری ازآزارگری جنسی بر خودارزشمندی و حرمت خود دختران نوجوان کم توان ذهنی دیرآموز شهرستان شاهرود موثر است. نتیجه گیری:با توجه به یافته های به دست آمده می توان گفت: که از برنامه آموزشی به منظور افزایش خودارزشمندی و حرمت خود دختراننوجوان کم توان ذهنی دیرآموز، برنامه پیشگیری آزارگری جنسی است.

کلیدواژه ها:

برنامه پیشگیری از آزارگری جنسی ، خود ارزشمندی ، حرمت خود ، دختران نوجوان ، کم توان ذهنی دیرآموز