بازنمود مضامین اعتراضی در شعر فریدون مشیری

شعر اعتراضی از جریانهای شعر معاصر است. در واقع هدف آن برشمردن عیوب و مشکلات جامعه و ارائه راهکارهایی برای بهکرد و بهبود این عیوب و مشکلات در قالب اثر هنری است. فریدون مشیری از جمله شاعرانی است که به این موضوع توجه و در اشعارش گاهی به طور مستقیم و گاهی غیرمستقیم اعتراض را بیان می کند. فریدون مشیری شاعر، نقاد فیلم و کتاب، نقاش برجسته تاریخ و ادب است او از نوجوانی به خاطر ذوق ادبی خود شروع به سرودن شعرکرد و در 15 یا 16سالگی اولین شعر را سرود. در سال 1334 اولین مجموعه شعرش به عنوان «تشنه طوفان» منتشر شد. هدف مقاله حاضر آن است تا در قلمرو مجموعه «تشنه طوفان» از دیوان فریدون مشیری به تحقیق در مضامین اعتراض و انگیزه های زبان اعتراضی او در اشعار بپردازد. آنچه از این تحلیل به دست آمد نشان می دهد که بیشترین درونمایه اعتراضات مشیری را زندگی، ناکامی در عشق، معشوق وبی وفایی او و مواردی این چنین تشکیل داده و در این مجموعه جو حاکم بر جامعه و اوضاع سیاسی را چندان هدف نگرفته است. همچنین انگیزه اعتراضات او نه مخالفت آشکار با قوانین جامعه و نه به قصد یافتن مقصر، بلکه به هدف فرونشاندن آتش درون با استفاده از دل نوشته هاست. زبان اعتراض مشیری برای بیان اعتراض و گله و شکایت که بیشتر با آه و افسوس بیان شده،گاهی صریح و بیپرده و گاهی پشت تصاویر و استعارات و کنایات و تجسم اما توأم با احساساتی گرم و پرشور بیان شده است.

کلیدواژه ها:

فریدون مشیری ، شعرمعاصر ، شعر اعتراضی ، تشنه طوفان ،