طراحی بر اساس اقلیم به روش پارامتریک

معماری در طول تاریخ همواره روشمند بوده و معماران از روش به عنوان چارچوب و خطوط راهنما در طراحی خود بهره جسته اند. این روشها با پیشرفت فن آوری پا به عرصه یا گسترش یافته اند. از جمله این روشها که با یارانه و دنیای دیجیتال در هم آمیخته روش پارامتریک است. در این روش، مجموعه ای از پارامترها در ترکیبی با هم، طیفی از احجام را با توجه به مسایل درگیر و غیروابستته به هم ایجاد می کنند و معماری پارامتریک را شکل می دهند. با توجه به این نکته که امروزه طراحی اقلیمی برای توسعه پایدار و حفظ منابع در معماری امری اجتناب ناپذیر بوده، معماری پارامتریک سعی داشته که به طریقی با موضوع طراحی اقلیمی تلفیق شود. هدف اصلی این پژوهش استفاده از روش استقرایی به وسیله ی تحلیل نمونه موردی در سنجش میزان نفوذپذیری اصول طراحی اقلیمی پایدار در معماری پارامتریک می باشد و در پایان سعی دارد به این نتیجه برسد که معماری پارامتری روشی برای طراحی همساز با اقلیم می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتالی ، عناصر غیروابسته ، طراحی پایدار ، پارامتریک