بررسی راهکارهای اقلیمی در معماری و شهرسازی سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک نمونه موردی (اردکان)

پیشینه طراحی و ساخت و ساز با توجه به معیارها و ویژگی های طبیعی و اقلیمی در معماری سنتی ایران به صدها سال می رسد و از شاهکارهای معماری در جهان به شمار می آید در ایران به علت دارابودن، چهار اقلیم متفاوت (گرم و مرطوب، گرم و خشک، معتدل و مرطوب و سرد، معماری های متفاوتی) به ویژه در طراحی مسکن بومی هماهنگ با اقلیم بوجود آمده که در چنین فضاهای ساخته شده ای، به کارگیری مصالح بومی که کمترین تاثیر نامطلوب بر محیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند. به طورکلی استفاده از انرژی های طبیعی و نیز حفظ و جلوگیری از هدررفتن انرژی تولیدی از سایر منابع و تنظیم تعادل حرارتی به صورت منطقی بین داخل و خارج ساختمان هدف اصلی ساکنان اقلیم گرم و خشک بشمار می آید، که شکل کلی بافت شهری، تراکم، کالبد، نوع مصالح بکاررفته در این اقلیم از شواهد امر می باشد. در این مقاله سعی بر آن است که اصول معماری همساز با اقلیم در مناطق گرم و خشک با تکیه بر روستای فهرج بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، مصالح بومی ، اقلیم و معماری ، کالبد ، پایداری محیط زیست