تاثیر فضاهای بازی بیرونی و طراحی منظر بر فعالیت کودکان در مهدکودک

بازی و حرکت برای کودکان لازم و ضروری است. به کودکان اجازه می دهد تا عناصر طبیعی و دست ساخت انسان در محیط زندگی را تجربه کنند، در نتیجه مهارت های شناختی فیزیکی و اجتماعی آن ها تکامل می یابد. کودکان، زمین های بازی طبیعی را به عنوان محلی می شناسند که در آن می توانند با مجموعه متنوعی از عناصر طبیعی و ساخته دست بشر بازی کنند. این در حالی است که زمین های بازی مصنوع را به عنوان محلی می شناسند که فرصت های تازه ای برای بازی در آینده برای آن ها ایجاد نمی کند. هدف اصلی در این مقاله تاثیر فضاهای بازی طبیعی و مصنوع بر چگونگی فعالیت های کودکان است که به بررسی عملکرد فیزیکی فضای بازی بیرونی در مهد کودک پرداخته است. برای نمونه فضاهای بازی بیرونی مهد کودک تامان تون دکتر اسماعیل در کوالالامپور برای شناسایی ویژگی های منظر که محیط بازی محرک برای کودکان را فراهم می کند، مورد بررسی قرار گرفت. روش مطالعه، شامل مصاحبه، مشاهدات و نقشه های رفتاری می شود که به وسیله تئوری کارایی گیبسون به کار گرفته شده است. این یافته ها نشان داد که تنوع در منظر به رفتار بازی کودکان و تاثیر آن بر تناسب حرکتی ان ها مربوط است. همچنین زمین های بازی که در آن ها به جای وسایل ثابت و مصنوع از خود طبیعت به عنوان ابزاری برای بازی کودکان استفاده شود، بسیار مناسب تر است.

کلیدواژه ها:

کودکان ، فضاهای بازی طبیعی ، فضاهای بازی مصنوع ، محیط ، منظر