برنامه ریزی وارتقاء کیفیت محیط زیست شهری با تاکید بر فضای سبز شهری (نمونه موردی مطالعه ی تطبیقی و مقایسه ای فضای سبز مناطق 6 و 7 شهر مشهد)

همراه ایجاد آلودگیهای مختلف منجر به پیدایش و افزایش بیماریهای قلبی و تنفسی می شود. علاوه بر اینها، ابتلا به بیماری روحی و روانی هزینه ای است که انسان در ازای دورشدن از طبیعت می پردازد. در این شرایط فضای سبز شهری می تواند عاملی راهگشا در تعدیل آلودگی هوا (از طریق جذب آلاینده های هوا)، بالابردن رطوبت نسبی هوا، کاهش آلودگی صوتی (به عنوان لایه اکوستیک) و ایجاد زیبایی بصری نقش داشته، محیط دلنشینی را در کنار محیط های کار و زندگی برای شهروندان فراهم آورد. به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیاز به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری در شهرها می باشیم، از آن جمله، کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری می باشند. در این پژوهش با رویکرد توصیفی – تحلیلی و مقایسه ای به بررسی و مقایسه وضعیت فضای سبز مناطق شش و هفت شهر مشهد پرداخته ایم. نتایج نشان از آن دارد که سرانه فضای سبز در منطقه شش 4 متر مربع برای هر شهروند بوده که بسیار ناچیز است و از لحاظ کیفی هم توزیع مناسبی ندارد. سرانه فضای سبز منطقه هفت 70/18 متر مربع برای هر شهروند می باشد؛ که 5/1، برابر سرانه پیشنهادی وزارت مسکن و شهرسازی می باشد که از لحاظ کمی شرایط بسیار مناسبی دارد ولی از لحاظ کیفی در شرایط مناسبی نمی باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، استانداردها و سرانه ها ، مناطق شش و هفت ، شهر مشهد