ارائه راهکارهای مدیریت بحران، در بافت های فرسوده شهر زابل

امروزه در بحث توسعه پایدار، بکارگیری مدیریت بحران در بافت های فرسوده شهرهای بزرگ بیشتر احساس می شود. بافت های تاریخی جزئی از سرمایه های فرهنگی ما هستند و حکم اندوخته های متراکم را دارند. یکی از تاثیرپذیرترین حوزه ها در مواجهه با سوانح طبیعی، بافت کالبدی و فرسوده ی سکونتگاهها است که پس از وقوع چنین سوانحی، محل سکونت انسانها با درجات مختلف از آسیب های کالبدی مواجه می شوند. بازگرداندن زندگی و پویایی به بافت های فرسوده شهری، از مهمترین دغدغه های مدیران شهری است. با توجه به قدمت شهر زابل نیاز به مدیریت بحران بافتهای فرسوده احساس می شود. قریب به نیمی از واحدهای مسکونی شهر زابل به دلیل عدم رعایت ملاحظات فنی به ویژه ساخت و سازهای نامناسب و استفاده از مصالح بی دوام و کم دوام در برابر زلزله غیرمقاوم و ناپایدار است. در این پژوهش از روش توصیفی استفاده شده است. و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش برداشت میدانی، مشاهده و مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. ابتدا در حوزه ی نظری دو مفهوم بافت فرسوده و مدیریت بحران در بافت فرسوده مورد بررسی و مرور قرار می گیرد، سپس اطلاعات راجع به بافت فرسوده گردآوری و مورد پردازش قرار می گیرد. و تحلیل اطلاعات با استفاده از تکنیک SWOT انجام می پذیرد. در پایان پیشنهاداتی برای ساماندهی بافت فرسوده ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، بافت فرسوده ، SWOT ، شهر زابل