بازآفرینی میادین برای تعاملات اجتماعی

تداوم بقا انسان درگروزندگی و تعاملات اجتماعی است وموجودیت شهر با وجود انسانها معنا می یابد میدان شهری به مانند ظرفی است که میخواهد مردم و فعالیت های اجتماعی شان را درخود تجمیع نموده و برخلاف فلکه شهری که خاصیت ترافیکی و پخش کنندگی دارد عمل نماید لذا میتوان فضاهای جمعی شهری را به عنوا دارایی و سرمایه های عمومی برای ساکنین جامعه تلقی نمود هدف ازخلق فضایی به نام میدان شهری ایجادمحیطی اثرگذار درجهت تقویت و تشویق رفتارهای جمعی عمومی ارتقا سرزندگی و نشاط شهری هویت بخشی به شهر و اسودن شهروندان درمیان شبکه شلوغ خیابان ها میباشد دراین پژوهش شناخت روشهای تقویت تعاملات اجتماعی درمیادین شهری موردتوجه قرارگرفته است میادینی ه مردم را برای گذران اوقات فراغت و یا رفع نیازهای روزمره دعوت نموده و به مرور زمان به میعادگاهی جهت دیدار ها تبدیل میگردد هدف ازاین پژوهش دستیابی به پاسخ سوالاتی ازقبیل عوامل تقویت کننده تعاملات اجتماعی خصوصا درمیادین شهری است لذا درابتدا سعی شده مولفه های تاثیرگذار برحضورپذیری درفضای شهری شناسایی و پس ازآن با بررسی متون و نظریه های نظریه پردازان به رابطه بین فضای شهری و تعاملات اجتماعی پرداخته شده است درادامه مقاله نیز ازیک نمونه خارجی و یک نمونه داخلی بهره گرفته شده و رابطه اصول معماری اسلامی ایران با میادین بررسی شده است نهایتا مواردی برای ارتقای میدان و بازافرینی آن برا یجذب مردم و ایجادسرزندگی پیشنهاد گردیده است

کلیدواژه ها:

میدان شهری ، تعاملات اجتماعی ، بازآفرینی میادین