نقش مجتمع های فرهنگی عشایری درتحقق جامعه پایدارنمونه موردی مجتمع عشایری شوشتر

ایجادمراکز فرهنگی بواسطه احیای فرهنگ و سنن قومیت های ایرانی و به عنوان بخشی ازفرایند توسعه پایدار ازاهمیت ویژه ای برخوردار است ایجاداین نوع مراکز درجهت تقویت اجزای اصلی هویت فرهنگی اقوام ایرانی و درپرتوتعیین جایگاه صحیح هریک ازعوامل دینی ملی اقتصادی و سیاسی اجتماعی و ارزشی باید مورداهتمام قرارگیرد جامعه مورد بررسی دراین تحقیق عشایرایل بختیاری هستند ایل بختیاری ازاقوام ایرانی هستند که دراستان چهارمحال و بختیاری خوزستان و شرق لرستان ساکن هستند و یکی ازبزرگترین و اصیلترین اقوام ایرانی و اریایی بشمار می ایند دراین مقاله به نقش مجتمع های فرهنگی عشایری درتحقق جامعه پایدار نمونه موردی مجتمع عشایری شوشتر پرداخته شدها ست باعنایت به قدمت شهرشوشتر و اثارتاریخی متعددبجامانده ازدوره های ساسانس هخامنشی و اسلامی و.. فرصت های گردشگری مختلفی دراین منطقه بوجود آمده است ازطرفی با توجه به استقرار عشایرغیور بختیاری دراین منطقه نحوه معیشت آنها موضوعی است که کمتر بدان پرداخته شده است دراین راستا ایجادیک مجتمع فرهنگی عشایربختیاری درخطه شوشتر بارویکرد پایداری اجتماعی ضمن ایجادرونق اقتصادی موجب معرفی فرهنگ و سنن عشایر این منطقه نحوه زندگی و اداب و پوشش و لباسهای سنتی و درنهایت زنده نگهداشتن این خرده فرهنگ می گردد و روش تحقیق این پژوهش توصیفی تاریخی و نحوه گرداوری اطلاعات آن کتابخانه ای میدانی می باشد

کلیدواژه ها:

مجتمع فرهنگی ، عشایربختیاری ، شوشتر ، پایداری اجتماعی ، گردشگری