بررسی طراحی منظرشهری وارتباط آن با پایداری درمدیریت نوین شهری

ارتقاکیفیت فضاهای شهری یکی ازجهت گیری های نوین درحوزه مدیریت شهری قلمداد میشود که هرچند صبغه قدیمی تری دررویکردهای مدیریت شهری نیز میتوان برای آن جستجو کرد لیکن توجه به ابعادپایداری و ارتقا کیفیت محیطهای شهری بواسطه ایجادنهادها و فرایندهای درونزای اجتماعی فرایندی است که به تازگی درپایداریسازی الگوی مدیریت شهری مطرح شده است دربسیاری ازموارد تکیه زیادی براعمال شیوه های تولید پایدار منابع درامدی و ایجادسازمان کارامد عملکردی درکنار گسترده ترکردن عرصه حضور و مشارکت اجتماعی ساکنین شهر می شود لیکن توجه کمتری به تولید فضاهای باکیفیت شهری شده است فضاهایی که ازیک طرف امکان حضور و نمایش ظرفیت های توسعه اجتماعی را فراهم ساخته و میتوانند به عنوان مفصلهای مکانی برای برقراری تعامل حوزه مدیریتی با حوزه عام اجتماعی عمل کنند و ازطرف دیگر منابع مالی لازم جهت اجرا و سازوکارهای مدیریت شهری را فراهم کرده و یا قویت می بخشند همچنین توجه به چنین مقولاتی درمدیریت شهری برای دستیابی به پایداری محیطی ضروری و اجتناب ناپذیر است رویکردهای جدید دراین زمینه حاکی ازآنست که ارتقا کیفیت فضاهای شهری نه تنها ازمسئولیت های دانش مدیریت شهری است بلکه به منظور پایداری اقتصادی اجتماعی و محیطی مدیریریت شهری و بقا و ادامه حیات آن نیز لازم و ضروری است

کلیدواژه ها:

الگوی مدیریت ، پایداری محیطی ، مدیریت شهری ، کیفیت